De lucht was in de middag open gebroken en de zon stond al laag aan de hemel. 19.00 uur: daar gingen we… Op weg naar Duitsland.

Wel vaker heb ik gevlogen in de avond, alleen was dat altijd in de zomer terwijl het licht was. Vandaag zou het om 20.40 uur donker worden. Tegen de tijd dat we op Münster-Osnabrück zouden landen was de schemer al overgegaan naar haast donker.

Het was eindelijk zover: nachtvliegen.

Voordat begonnen mag worden met de opleiding ‘intrument vliegen’ (IR), moeten minimaal 5 starts en landingen in het donker gemaakt zijn en daarnaast 5 uren in de nacht gevlogen worden.

Onderweg naar Dusseldorf (Foto: Yorick, YVA)

Na een uur rond de luchthaven gevlogen te hebben om de landingen te oefenen gingen we op weg naar Dusseldorf. Het weer was daar beter dan in Munster, waardoor de steden en snelwegen mooi zichtbaar waren. Niet dat ik daar veel van gezien heb, ik zat alleen maar naar de instrumenten te staren: Kunstmatige horizon – hoogte – kunstmatige horizon – koers – kunstmatige horizon – hoogte – kunstmatige….

Ruhrgebied (Foto: Yorick, YVA)

Ruhrgebied (Foto: Yorick, YVA)

Je zou kunnen denken: levensgevaarlijk, dat vliegen in de nacht. Aan de ene kant is dat ook zo: wat als de motor er mee stopt? Je kunt niet (goed) zien waar je dan gaat landen. Aan de andere kant wordt er goed op je gelet. De luchtverkeersleiding houdt je continue in de gaten en geeft je opdrachten om van koers en hoogte te veranderen.

Eenmaal voor de landingsbaan en bij de beslissingshoogte van de instrument landing aangekomen, kijk je naar voren en zie je een kerstboom van lichtjes voor je. Daar moet je hem neerzetten.

Landing Münster-Osnabrück

Na vijf lange vlieguren, sloten we de kist om 04.15 uur af. Na wat na kletsen om 05.00 uur proberen te gaan slapen op het vliegveld Münster-Osnabrück. Al lukte dat niet makkelijk met alle onwennige geluiden. Daarnaast kwamen de eerst mensen om half zeven het kantoor alweer binnen en was het inmiddels licht. Een nieuw dag. Tijd om naar huis te gaan.

Een volgende stap is gezet. Of beter: we zijn bezig de volgende stappen te zetten.

Allereerst hebben we ons aangemeld voor een bijbelschool in Engeland. En wel het Redcliffe College in Gloucester.
Wij hopen van september 2015 tot en met april 2016 daar lessen te volgen, nieuwe mensen te leren kennen en te wennen aan het leven op afstand van familie en vrienden.
Je zou het kunnen zien als een stage ter voorbereiding op het veld. Tijdens de stage volgen we verschillende vakken. Daarbij moet je denken aan vakken als ‘Leven en werken tussen verschillende culturen’, ‘Theologie en ethiek’, maar ook ‘christenen – moslims ontmoeting’. We kunnen zelf een keuze maken in de vakken die we volgen.

Ook is Wilfred begonnen met de Instrument Rating. Wilfred moet namelijk naast het leren vliegen op zicht, ook leren vliegen op enkel instrumenten. Begin maart heeft Wilfred daarom als start van deze nieuwe opleiding een week de grondschool gevolgd bij AIS Flight Acadamy in Lelystad. Vijf dagen theorieles als inleiding, om straks bij het vliegen van te profiteren. Als afsluiting moest Wilfred een praktijkopdracht doen en een theoretische test maken. De theoretische test is gehaald (met 84%). Het resultaat van de praktijkopdracht is nog niet bekend.

Een weekje tussen de toekomstige airline-piloten

De komende weken staan er nog een aantal nachtvluchten op het programma en oefenen in een simulator om te wennen aan het vliegen op alleen de metertjes. Later in de training volgt ook het echte vliegen op enkel de instrumenten. Het is leuk om weer bezig te zijn met de vliegopleiding, tegelijkertijd ook intensief met het gezinsleven en allerlei overige activiteiten!

Maandag 26 januari 2015 is onze tweede zoon geboren!
We noemen hem Ruben. De bevalling ging vlot en we konden heerlijk thuis blijven. Dank aan God!

Binnenkant geboortekaartje

Opnieuw zijn we verwonderd over nieuw leven. Alles er op en er aan. Zo ontzettend welkom in ons gezin!

Ook Micha (onze oudste zoon) kan niet stoppen met knuffelen van zijn baby broertje. Binnenkort wordt het tijd voor een nieuwe gezinsfoto!

De organisatie MK Focus bood vandaag een studiedag aan over Mission Kids en Third Culture Kids. Ze doelen hier op kinderen die opgroeien in het buitenland. Die de cultuur van hun ouders zien, de cultuur van het land waarin ze op dat moment wonen en daar voor zichzelf een mix van maken: een derde cultuur.

Als wij uitgezonden worden zal Micha en onze andere uk zo’n Mission Kid worden. Daarom was het zeer interessant om te horen waar we nu al bij onze verhuizing naar Engeland rekening mee kunnen houden. Zoals consequent zijn in de taal: wij praten Nederlands met Micha en de baby. We kunnen een fotoboekje mee nemen met foto’s van familie en vriendjes van Micha. We kunnen opa en oma vragen verhaaltjes in te spreken en liedjes in te zingen zodat ze hun stemmen kennen en ook anderen Nederlands horen spreken.

Het was fijn om concrete handvatten te krijgen voor onze kinderen waar we rekening mee kunnen houden en de voordelen voor hun te horen (Engels leren spreken, goed wereldbeeld, groot aanpassingsvermogen, meer empathie, internationale vrienden). Tegelijkertijd confronterend om te horen waar deze Mission Kids en dus ook onze kids mee gaan strijden: wie ben ik?,  waar hoor ik thuis?, telkens afscheid nemen, verschillende schoolsystemen….

Waardevol om deze info dagen nu mee te kunnen maken en voorbereidingen te kunnen treffen voor over 10 maanden!

De theoriestudie voor de Instrument rating (IR) en het commerciële brevet (CPL) heeft 14 vakken. Al deze vakken moeten met een minimaal resultaat van 75% worden afgesloten. Verder mag er maximaal 18 maanden zitten tussen het eerste en het laatste examen.
Dat zijn een paar van de eisen rondom de theoriestudie. Met deze eisen in het achterhoofd begon ik in oktober 2012 met de studie. Lang heeft het dan ook geduurd voordat ik de eerste examenronde in ging, want hoe langer je die uitstelt, hoe meer tijd je hebt voor de studie (want dan begint de 18 maanden-teller te lopen).

Ik hou altijd wel van goochelen met cijfers. Ik heb voor de studie bijgehouden wat de resultaten van de proefexamens waren, wat het gemiddelde daarvan was en wat het gemiddelde van alle vakken is. Nog mooier dan het rommelen met getallen is het als er ook nog een structuur in de reeks zit. Allemaal dezelfde cijfers, of juist oplopend met één of twee.

Allemaal cijfertjes

In juli 2013 nam ik voor het eerst deel aan een examenronde. Zeven vakken stonden op het programma. Ik had bewust voor zeven gekozen: als ik ze allemaal zou halen, dan was ik in één keer op de helft van de studie. Dan leken die 14 vakken in één keer niet zoveel meer.

Het is wel een fijn gevoel om met één actie gelijk op de helft te zijn van je doel. Dus bij de laatste zeven vakken wilde ik dat nog een keer doen. Omdat je geen examen kunt doen in 3,5 vakken, werden het er vier. Ook die vier werden voldoende gemaakt. Heerlijk, nu hoefde ik weer nog maar de helft te doen.

Op naar de ‘home stretch’ was het idee. Daarmee werd wel gebroken met de reeks: van 7 naar 4 naar 3. Volgens de reeks zou ik nu twee vakken moeten doen en daarna nog één.

Toch heb ik ervoor gekozen in september examen te gaan doen in drie vakken. Wat zou het mooi zijn om de studie (eindelijk) af te ronden. In het achterhoofd speelde ‘de reeks’ wel op: als ik één van de vakken nu niet haal, dan klopt de reeks alsnog. Dat moet geen ‘self fulfilling prophecy’ gaan worden, dus daar niet te veel aandacht aan schenken en blokken om alles te halen. Wel mooi zo’n reeks, maar ik ben eigenlijk wel een beetje klaar met de studie.

En de reeks werd doorbroken. Met deze resultaten:

Human performance and limitation:
Bij dit vak worden dingen behandeld als zicht, gehoor en evenwicht (hoe werken deze organen, wat kan er mee gebeuren, etc), maar ook de gevolgen van zuurstof tekort, decompressieziekte en illusies.
Uitslag: 90%

Principles of flight:
Alles over hoe en waarom een vliegtuig wel of niet vliegt.
Uitslag: 82%

Operational procedures:
Regelgeving en procedures. Veel feitjes (hoeveel brandblussers moet je aan boord hebben in een vliegtuig met 601 zitplaatsen, etc)
Uitslag: 96%

Kortom: ook de laatste drie examens zijn met voldoende resultaat gemaakt, wat inhoud dat ik mijn theorie volledig heb afgerond! Dat is een heerlijk gevoel.

Dit zit nu allemaal in mijn hoofd (als het goed is)

Nu een paar weken genieten van een extra vrije dag (mijn ex-studiedag) om in het begin van 2015 te starten met de praktijk opleiding(en) van het commerciële brevet.

Beste Kina, Jan Willem, Jordi, Anne, Eva, Roel, Joanne, Matthias, Marianne, Martijn, Jenneke, Anke, Lian, Nienke, Gerbert, Derk Jan, Beryl, Sem, Tanja, Ivan en Jenita,

Afgelopen zaterdag hebben jullie je ingezet als vrijwilliger bij het pannenkoekenhuis in Laag Zuthem. Een jaarlijks terugkerend restaurant, telkens voor een ander doel. Compleet gerund door jullie, allemaal jonge vrijwilligers. Zaterdag 30 augustus was het de zevende keer dat het pannenkoekenhuis weer op poten werd gezet, en deze keer was het thema ‘in de lucht’. Compleet afgewerkt met een voorgerecht als ‘tomatensoep met een wolkje room’, heel veel pannenkoeken en ‘luchtige kwarktaart’ als toetje. Professionele menukaart, gestroomlijnde service… alles tot in de puntjes geregeld.

Wij waren die dag aanwezig met Ina, Greetje en Renate van onze TFC. Zij stonden achter een stand met verkoopspullen. In totaal mochten we daaruit al 200 euro ophalen aan verkoop.

Drie keer vulde het Trefpunt in Laag Zuthem zich met een ronde pannenkoeken-eters.  Drie keer hebben jullie 2 uur gerend om de pannenkoeken warm binnen te krijgen, extra servetten op te halen en met je ellebogen in het sop gezeten om de borden weer schoon te krijgen. Je kleren ruikend naar pannenkoekenlucht, wetend dat je aan het eind van de dag de ruimte nog schoon moest opleveren en de pannen en beslagemmers vies mee naar huis gingen.

Alleen door jullie inzet (en alle giften van de pannenkoekeneters) kwam het zover dat er een totaal bedrag van 2175 euro geteld kon worden. Met onze verkoop er nog bij, betekent het dat er op 1 zaterdag 2375 euro is opgehaald voor onze vliegopleiding. Wow!

Dus beste Kina, Jan Willem, Jordi, Anne, Eva, Roel, Joanne, Matthias, Marianne, Martijn, Jenneke, Anke, Lian, Nienke, Gerbert, Derk Jan, Beryl, Sem, Tanja, Ivan en Jenita…. heeeeeel hartelijk bedankt voor jullie inzet afgelopen zaterdag!!!! Jullie inzet en betrokkenheid wordt enorm gewaardeerd.

Vrijdagmiddag 23 mei 2014: de thuisfrontcommissie (TFC) Knigge staat bij het MAF kantoor in Harderwijk. Doel is om kennis te maken met de MAF medewerkers. Een boeiende middag volgt. Van alles passeert de revue: van etiketjes printen voor de nieuwsbrieven tot organisatie van acties voor sponsoring. En opeens gaat het ook over een bijdrage leveren aan Gods koninkrijk op aarde. Een impressie. Geschreven door Henk Wisselink.

Het eerste waar we naar toe worden gebracht is een groot bord aan de muur. Hier staat een wereldkaart op met vlaggetjes. Ieder vlaggetje staat voor een gezin dat uitgezonden is door de MAF of nog in opleiding is. Hun foto’s hangen ook op het grote bord. Reina Folkerts, HR manager bij MAF kent ze allemaal. Over ieder van de uitgezondenen kan ze het nodige vertellen. Er wordt dus goed gezorgd in dit kantoor voor de MAF piloten en technici. Elke middag wordt er voor twee gezinnen gebeden door de MAF medewerkers. Ook de TFC’s worden niet vergeten, zo verzekert Lynda Wierda ons later die middag. Whow denk ik, wat een betrokkenheid en wat een liefde. En ja, zo denk ik verder, dat is ook een bijdrage leveren aan Gods koninkrijk op aarde. Liefde die je van Hem hebt gekregen doorgeven aan anderen.

Penningmeester Teun krijgt samen met Harriëtte meer details te horen over de financiën. Volgens Teun gaat het goed. Er zijn al best veel donateurs maar nog niet genoeg. Er moeten nog meer toezeggingen volgen. Reina zegt hierover: er moet een stevige basis zijn van donateurs die jaarlijks een vast bedrag opbrengen. Pas dan kan er sprake zijn van uitzending.

Wilfred, Jan en Henk en Greetje praten met Mark Jan Bremmer over communicatie en fondswerving. Goede foto’s, filmpjes en een persoonlijk verhaal, dat willen mensen graag lezen. En bij fondswerving gaat het niet alleen om geld geven maar om een goed gesprek erbij, bijv. over een bijdrage leveren aan Gods koninkrijk op aarde. Door sponsoring maak je het mogelijk dat er hulp geboden kan worden waar dat nodig is. Uitdelen van het vele wat je zelf hebt gekregen van de Heer. TFC-lid Jan Wietsma blijkt een vat vol ideeën te zijn over sponsoring en acties voor fondsenwerving. De komende tijd zal dit vat vast overlopen. Vraag hem maar eens wat hij allemaal bedacht heeft.

Lynda vertelt Renate, Annemarieke en Ina alles over de nieuwsbrieven, wat er van de TFC verwacht wordt, wat er allemaal al aan acties en informatie bekend is. Veel, maar zeer nuttige informatie.

Aan het eind van de middag laat Mark Jan ons een video zien hoe de Kimyal stam in het westen van Papoea een MAF vliegtuig verwelkomt met de eerste exemplaren van het Nieuwe Testament, vertaald in hun eigen taal. En wanneer de MAF piloot de bijbels overhandigt aan de dorpsleiders spreekt een oude pastor een gebed uit. Hij voelt zich net als Simeon, die lang moest wachten op de vervulling van Gods belofte dat hij Jezus Christus zou zien. Deze pastor geloofde dat God er voor zou zorgen dat ze een bijbel zouden krijgen in hun eigen taal. En nu gaat na lang wachten deze belofte van God in vervulling. Een feestelijk moment voor deze stam en een moment van ontroering bij de TFC. Zoveel blijdschap en zoveel vreugde. Het is een zegen dat je zo een bijdrage mag leveren aan Gods koninkrijk op aarde!

Filmpje MAF bijbelvertaling Kimyal stam: www.youtube.com/watch?v=kPoztSsJZoQ

Daar gingen we weer. Voor de vierde keer een poging om naar Saint Yan (zuid Bourgondië, Frankrijk) te vliegen.

De eerste keer is de trip gecancelled vanwege onweer.
De tweede keer moesten we op één derde van de tocht uitwijken naar Spa (België) vanwege lage bewolking.
De derde keer leek het weer prima, maar toen was er iemand ziek.

En dus, de vierde poging.
Voor de heenweg zag het weer er prima uit. Wat bewolking hier en daar maar niet echt iets om je heel druk over te maken. Het zicht was goed, dus het leek nog bijna mogelijk om Saint Yan te halen ook.

The crew: Pilot (right), Co-pilot (left) and Steward (in the back)

Het weer bij vertrek in Nederland (24-05)

Eenmaal in België klaarde het weer eerst nog iets meer op, om bij de grens van Frankrijk wat meer bewolkt te raken, maar het was nog prima vliegweer.
De planning was om te vertrekken van Teuge en van 2,5 uur te vliegen naar Reims Prunay. Dat is een vliegveld ongeveer halverwege Teuge en Saint Yan, dus een mooie plek om even uit te rusten, te tanken en van stoel te wisselen.
Het eerste stuk (dus tot aan Reims) werd door Johan gevlogen.
Van Reims naar Saint Yan was het mijn beurt om de lucht onveilig te maken. Ook in Frankrijk was het weer prima en konden we uiteindelijk op een mooie hoogte vliegen (FL055).

Tanken in Reims Prunay

Het weer in Frankrijk (24-05)

Na dik twee uur vliegen, kwamen we aan in Saint Yan. We hadden van tevoren contact gehad met de beheerder van het vliegveld om te vragen of het vliegtuig in een hangaar gestald kon worden. Na wat zoekwerk naar de beheerder en een tijdje wachten kwam dat allemaal prima voor elkaar.

Saint Yan Airport

Eén heel klein groot foutje dat ik gemaakt heb, is dat ik mijn vliegplan niet heb afgesloten. Een vliegplan bevat gegevens over je vlucht (plaats van vertrek, bestemming, hoe laat, hoe lang, etc). Voor binnenlandse vluchten is zo’n vliegplan niet verplicht, maar voor vluchten naar het buitenland of naar gecontroleerde velden wel.
Nadat je geland bent, moet je dat melden, zodat de autoriteiten weten dat je veilig aan de grond staat. Sluit je het vliegplan niet, dan wordt er vanuit gegaan dat er iets mis is (noodlanding, crash, oid) en begint de hele Search and Rescue molen op gang te komen.
Al met al zijn ze twee uur bezig geweest om te achterhalen waar wij waren. De Franse autoriteiten hebben met de Nederlandse kustwacht gebeld en uiteindelijk belde een instructeur van MATC ons, met de vraag of we het vliegplan wel gesloten hadden.
Hoewel de vliegveiligheid niet in gevaar is geweest, is hier wel sprake van een grote fout. Mogelijk krijgt het een staartje in de vorm van een boete, maar dat weten we niet zeker. We wachten af.

Zondag was een heerlijke dag met mooi weer. We hebben echt genoten van de rust en stilte. Wat een heerlijke plek is het toch…

Huisje van Wybo en Marianna

Heerlijk zo’n houtvuurtje

Maandagochtend was het gedaan met de rust. Terug naar de realiteit van flight-planning. De wekker ging om 06.00 uur en direct werd het weer gecheckt. Het zag er redelijk uit (naar omstandigheden) en na een vluchtig ontbijt van instant muesli liepen we naar de luchthaven. Dat duurde ongeveer een uur en tegen de tijd dat we daar aan kwamen was de luchthaven open en werden de voorbereidingen getroffen voor de terugvlucht.

Johan zou van Saint Yan naar Reims terugvliegen en ik van Reims naar Teuge (als het weer mee zou werken). Er was een gebroken wolkendek op iets van 1500 ft en een volledig gesloten dek op 5000, 6000 ft of nog hoger. Op sommige plekken waren bijna geen wolken, op andere plekken leek het wolkendek bijna gesloten.

Wolken-sandwich

Ter hoogte van Troyes doemde een donkerblauw regengordijn op. Het was een grote bui waar niet makkelijk omheen te vliegen was. Troyes heeft een vliegveld en dat was ook één van de uitwijk-opties die we voorbereid hadden, dus zijn we daar geland om het weer opnieuw te kunnen bekijken en de bui af te wachten.
Na een half uurtje was de bui weg en vertrokken we weer naar Reims.

Final 25 Reims (26-05)

In Reims was het weer niet geweldig bij aankomst. Na het tanken hebben we, onder genot van een stevige lunch, het weer wederom gecheckt. Ondertussen onweerde het flink in Nederland waardoor Teuge niet bereikbaar was. Ook richting België trok vanuit Duitsland een onweersbui die een paar ontladingen liet zien.
In overleg met de instructeur in Nederland hebben we besloten om te airport-hoppen. We planden een vlucht naar Spa (België) met als uitwijk Charleville-Mézières, wat halverwege tussen Reims en Spa ligt. Mochten we de onweersbui, die België naderde, tegenkomen, dan konden we uitwijken naar Charleville of zelfs teruggaan naar Reims.
Het probleem van het onweer was, dat het ingebed was in de bewolking. Het was dus niet een duidelijke grote onweerswolk die je van verre ziet aankomen. Je kunt er bij wijze van spreken onder zitten, zonder het door te hebben, totdat het begint te hagelen, bliksemen of hozen. Een gevaarlijke situatie dus.

Terwijl we Charleville achter ons lieten, spraken we af, dat we bij de eerste indicaties van een onweersbui in onze omgeving terug zouden gaan naar Charleville. Vlakbij Spa was een grote bui, waar wel vrij makkelijk omheen te vliegen was. Toen ik goed naar de bui en wolken keek, realiseerde ik mij, dat het waarschijnlijk het onweerscomplex was dat op België afging. Toch hadden we geen bliksem gezien en regende het enkel. We zagen geen stijg- of daalstromen (die zijn aanwezig bij onweersbuien en kunnen zichtbaar zijn door de snelle condensatie van warme vochtige lucht die omhoog gezogen wordt) en voelden ook geen turbulentie. De lucht was bijzonder stabiel voor de omstandigheden.
Eenmaal geland op Spa, zagen we dat het inderdaad het onweerscomplex is geweest, maar dat de bui geen ontlading meer heeft gehad, sinds de bui België binnentrok.

Op Spa, gelijk weer het weer bekeken en een vliegplan ingediend om naar Teuge te vliegen. Daar was het onweer inmiddels ook weg. Mocht het weer toch nog veranderen, dan konden we de vlucht uitstellen of annuleren.

Bij vertrek vanaf Spa, zag alles er goed uit. Het zicht was goed en de wolkenbasis hoog genoeg. Maastricht kwam voorbij, De peel en Volkel, Nijmegen kwam in zicht en het weer zag er nog goed uit in de verte.
Bij Arnhem werd ons duidelijk dat we Teuge gingen halen, tegen alle verwachtingen in.
Eenmaal op de grond bij Teuge, direct het vliegplan gesloten, de kist naar binnen, logboek invullen, debriefen, kisten schoonmaken en naar huis. Het was een lange, intensieve, maar zeer leerzame en spectaculaire dag. Wat is vliegen toch heerlijk…

Woensdagavond 21 mei was het zover… Rens van der Vegte en twee vrienden mochten mee het vliegtuig in. Rens was een winnaar van één van de M&M acties die we hadden georganiseerd. Hij raadde bijna het juiste aantal M&M’s in de pot en won daarmee een rondvlucht. Laag Zuthem en Zwolle werden van bovenaf uitgebreid bekeken, inclusief de Greijdanus en natúúrlijk PEC Zwolle. Een hele belevenis!

Afgelopen zaterdag was het dan zover… de eerste echte badeendenrace in Laag Zuthem. 205 eendjes durven het aan en plonsen rond 13.30 uur in de Wetering. Langs de oevers juichen de baasjes. De spanning is om te snijden, wel 7 lange minuten. Het groene eendje lijkt te winnen, maar dan toch.. aan de rechterkant haalt er een paars eendje in. Zal die, gaat die??!! En ja! Het paarse eendje die trots de naam Isra draagt komt als eerste over de finish. De kleine man van 1,5 jaar van wie het eendje is, zal wel niet zo snel meegaan met Wilfred, maar één van zijn broertjes vast wel. Gefeliciteerd!

Wij hebben erg genoten van de race, maar vooral van jullie enthousiasme en bereidheid ons te ondersteunen. Iedereen die geholpen heeft: dank voor jullie hulp.