SOLO’S
Het is alweer even geleden. Ondertussen is er weer het nodige gebeurd.
Op 25 januari en op 4 februari mocht ik een aantal oefeningen doen met het vliegtuig en nog wel helemaal alleen ook! De 25e was het voor het eerst dat ik alleen ‘buitengaats’ mocht, dus dat was wel even spannend. Over de oefeningen is niet zo veel te melden. Sommigen gingen goed, sommigen wat minder.
Toen ik eenmaal terug wilde naar Teuge, werd het alleen wel wat drukker om mij heen: een vliegtuigje ging achter me langs, er vloog er één parallel aan mij een paar honderd foot (ft) lager, en er kruisde nog eentje voor mij langs. Al met al een drukke bedoening waar ik op dat moment niet zoveel zin in had.
Om het vliegtuig naast mij kwijt te raken, heb ik maar even een 360 gemaakt. Dit is ook te zien op de afbeelding met mijn GPS data. Nadat ik enige afstand had van dat vliegtuig kon ik verder zonder problemen het circuit vliegen en landen.
Zoals gezegd heb ik de vlucht met de GPS van mijn telefoon gelogged. Dit was de eerste keer, dus niet alles ging goed. De loggingsfrequentie stond onder andere te laag, dus helemaal geweldig is het niet, maar het gaat om het idee. 🙂
Op het landkaartje geeft de kleur de hoogte aan: rood = 0ft, paars = 2000 ft. In het begin van het loggen kreeg de sattelieten niet echt een fix, waardoor het circuit nogal raar lijkt te lopen. Dit is ook te zien het het grafiekje ernaast. Bij de grafiek is de kleur de snelheid en de hoogte wordt aangegeven op de y-as. De x-as is de tijd. (klik op de afbeeldingen voor grotere versie).
De vlucht van 4 februari heb ik ook gelogd. Die vlucht ging redelijk goed. Eerst samen met de instructeur vier circuits gevlogen om er in te komen en te kijken of het allemaal liep. Daarna zelf vier circuits gevlogen en toen het circuitgebied verlaten en weer wat oefeningen gedaan: steile bochten (45 graden), stalls (uit de lucht vallen) en noodlanding oefenen (tot 1500 ft). Na de oefeningen weer circuits gevlogen. Het was de bedoeling om drie circuits te doen, maar er zat een langzaam vlieguigje voor mij (een piper) en ik moest bij de laatste landing een ‘go-around’ maken, omdat hij nog op de landingsbaan stond. Op het kaartje is te zien dat ik het een-na-laatste circuit (bij de ‘0’ van A50) een slinger naar links-boven heb gemaakt. Dit deed ik al om meer ruimte te krijgen tussen de piper en mij, maar dat was niet genoeg. Dus nog maar een rondje. In de grafiek is dat te zien aan het één-na-laatste dalletje: die raakt de grond niet. Paars op de kaart is ongeveer 3500 ft.
OVERLAND
Op 13 januari en 10 februari mocht ik, samen met een instructeur, naar een ander vliegveld vliegen. Op 13 januari gingen we naar Midden-Zeeland. Zo kon ik mooi kennis maken met de beginselen van navigatie: klopt wat je om je heen ziet ook met de kaart? Weet je waar je bent? etc. Dat is wel even wennen en vooral constant opletten. Zo makkelijk als je met Google Maps overal bovenop kijkt en weet waar je ‘bent’, zo anders is dat bij het vliegen: het overzicht is zo goed als weg en dat dorpje voor je, lijkt wel heel erg op dat dorpje achter je. Om dat dorpje naast je maar niet te noemen. Het was wel wennen, maar super om te doen: met de auto is het ongeveer 2,5 uur rijden naar Midden-Zeeland, met het vliegtuig deden we er 1 uur en 20 minuten over. Kijk, zo kom je nog eens ergens…
Afgelopen vrijdag (10 febr.) hebben we met vier studenten en twee instructeurs een grote overlandvlucht gemaakt met twee vliegtuigen: van Teuge naar Seppe naar Midden-Zeeland naar Rotterdam naar Teuge.
Twee leerlingen per kist en om de beurt vliegen. Ik moest eerst vliegen van Teuge naar Seppe. Ik maakte daarin een ‘klein’ navigatie foutje (verkeerde VOR geselecteerd voor één van mijn navigatiepunten), maar we kwamen uiteindelijk toch op de bestemming aan.
Van Seppe naar Midden-Zeeland vloog een andere student en daarna moest ik weer van Midden-Zeeland naar Rotterdam. En daar zat ik de hele dag al tegenaan te hikken. Ik had er geen zin in: Rotterdam is een gecontroleerd veld: de luchtverkeersleiding zegt wat je moet doen. Maar dan moet je hem wel verstaan! Ik heb de radio cursus nog niet gevolgd, dus de helft versta ik niet. Bij ongecontroleerde velden weet je ongeveer wat je moet zeggen en wat je moet verwachten, maar bij Rotterdam is alles anders (zo leek het, tenminste). Nou, toch maar de lucht in, navigeren en afwachten wat er gaat gebeuren. De eerste communicatie met RotterdamTower had ik voorbereid, dus ik wist wat ik moest zeggen. Dat ging redelijk. Toen melden bij bepaalde punten boven Rotterdam, ook dat was geen probleem, maar toen begon het geratel: Runway 06 bla bla bla ruis ruis HELP. Ik zei de instructeur snel: ‘jij reageren’.
Ik wist ongeveer hoe het circuit gevlogen moest worden en ik wist welke baan in gebruik was, dus ik dacht: ik vlieg gewoon mijn route en dan hoor ik van de instructeur wel wat er verder moet gebeuren. Ik liet de instructeur maar de radio doen, want daar had ik geen tijd voor en ik verstond de helft toch niet.
De landing ging wel redelijk, maar wat een enorme baan: super lang en breed! Op Rotterdam landen natuurlijk ook grote kisten, die hebben de ruimte wel nodig, maar je voelt je wel heel klein op zo’n enorm stuk asfalt.
Van Rotterdam naar Teuge vloog de andere student weer, dus kon ik mooi naar buiten kijken.
Het was een mooie dag: erg gezellig, mooi weer en een mooie ervaring. Dat moeten we vaker doen! (ik heb helaas mijn GPS vergeten aan te zetten, dus geen plaatjes daarvan)
EXAMENS
2 februari had ik mijn engels examen (LPE). Daar moest je een gesprekje voeren met een examinator over van alles en nog wat. Daarnaast nog een luistertoets van 15 vragen, waar je er maar één (!!) van fout mocht hebben. De luistertoets was een stukje communicatie tussen luchtverkeersleiding en piloten. Dus dat geratel met al dat ruis enzo… De eerste keer zat ik nog te wachten tot ik het antwoord van vraag 1 hoorde, terwijl we al bij vraag 3 waren. Ik zat helemaal in de stress. Snel bij schrijven en luisteren. Ik had slecht 5 vragen waarvan ik het antwoord wist. De tweede keer dat hetzelfde stuk afgespeeld werd, kon ik gelukkig al de andere 10 vragen beantwoorden. De laatste keer kon ik rustig alles controleren en wist ik zo goed als zeker dat ik alle antwoorden had. Gelukkig, het komt toch weer goed… Maar wat zat ik in de stress bij die eerste paar zinnen!
Iedereen heeft dat examen gehaald, dus dat is weer een examen in de pocket.
Aanstaande dinsdag (14 febr) heb ik twee examens van twee grote vakken: navigatie en meteorologie. Dat wordt dus nog weer even spannend.
