Na drie mislukte pogingen was het gisteren eindelijk zo ver: het assessment voor MAF Nederland.
Eerdere pogingen waren geannuleerd vanwege het weer: te veel wind, te lage bewolking… het hoort er allemaal bij. De planning van de vlucht en de interpretatie van de weerberichten hoort net zo goed bij het assessment als het vliegen zelf. Als het weer niet goed genoeg is om te vliegen en je besluit toch te gaan, omdat je dit achter de rug wilt hebben, getuigd dat niet van een veilige en professionele houding (als prive-piloot vlieg je ook niet professioneel, dus dat scheelt alweer). 

Kortom: drie keer gecanceled. Gisteren was het weer redelijk goed. Wel af en toe een buitje, maar daar kun je wel omheen vliegen. De bewolking was ook niet te laag, dus we konden op veilige hoogte vliegen. Wel was er redelijk wat wind. Op zich is dat geen probleem, maar als die niet recht op de baan staan, kan dat een belemmering zijn om te gaan vliegen.

Ik zou, samen met een van de MATC instructeurs, vanaf Lelystad vertrekken naar Eelde. Het geval wil, dat beide landingsbanen in dezelfde richting liggen: 05-23. De wind kwam uit 330-340, wat betekende dat er een beste crosswind stond. (baan 05 was in gebruik: 70 – 80 graden crosswind dus…)

Een leuke bijkomstigheid was, dat de instructeur graag wilde dat ik op een (voor mij) nieuwe kist ging vliegen (Piper Cherokkee, PA-28 140). In plaats van een hoogdekker (vleugels bovenaan de romp) een laagdekker (onderaan, ja). Ik heb niet eerder bewust op zo’n kist gevlogen. Tijdens de selectie bij de luchtmacht wel, maar dat kun je niet bepaald bewust vliegen noemen. 

Het was dus een spannende dag vol ‘eerste keren’. Ik ben weleens naar Lelystad toe gevlogen, maar dat is niet vaak. Twee keer of zo. Heel erg bekend was ik dus niet. Met een nieuwe kist en crosswind naar Eelde voor een assessment…

Na enige verkenning van de kist konden we vertrekken. Het was wel elke keer ff zoeken waar alle knoppies zaten. De kist vloog ook anders dan de Cessna’s die ik gewend ben. Hij was zo zenuwachtig als maar kan: links, rechts, boven, onder, alle kant ging hij op. 

De heenreis ging verder prima. Het navigeren ging naar behoren en voor dat je het weet ben je bij Eelde. En dan moet je landen… Nu werd dus pas goed duidelijk of er wel of niet te veel wind stond. De verwachtingen waren om en nabij de 15 knopen. Op de ATIS (soort plaatselijk actueel weerbericht) was te horen dat de heersende wind 13 knopen bedroeg, maar af en toe tijdelijk 20 kts kon zijn, met uitschieters naar 30 kts. 
Nou, dat is een lekkere binnenkomer. De kist is door de fabrikant getest tot 17 knopen crosswind. Stel dat er net een moment 20 knopen wind stond, onder een hoek van 70 graden, dan zit je op 18,8 kts crosswind (sin(70)*20). Dat is wel een beetje over de top. Om maar te zwijgen van de uitschieters naar 30 kts. Zelfs 13 kts wind levert al 12 knopen crosswind op.
Het punt is, dat ik niet helemaal weet wat mijn max is op dat gebied. Natuurlijk heb ik wel eens crosswind landingen gemaakt, maar dat was meestal niet zo veel. 

De landing werd ingezet. flink opsturen en op het laatste moment rechttrappen. Dat ging niet helemaal lekker. De kist stond niet helemaal recht en ik stuurde te weinig in de wind. Het was nogal een ruige landing. Ik had de instructeur al gezegd dat hij klaar moest staan om in te grijpen. Hij pakte snel de controls en stuurde meer tegen de wind in. Geen fijne landing.
Toen we geparkeerd hadden en even binnen waren bij de havendienst, zei ik de instructeur dat het beter was geweest niet te vliegen die dag. De crosswind was toch meer dan ik comfortabel kon hebben. 

Maar goed, je bent eenmaal begonnen, dan moet je het ook afmaken. Het vliegen was opzich niet onveilig, maar misschien wel een beetje boven mijn kunnen.

De terugweg kreeg ik nog een paar noodsituaties voorgeschoteld, zoals drie motorstoringen en deden we nog wat bijzondere verrichtingen.
Het landen op Lelystad ging ook niet echt lekker. De concentratie begon ook op te raken, waardoor ik mijn hele downwind check was vergeten. Dat, tezamen met veel wind en de nieuwe kist zorgde toch voor de nodige spanning.

Na de vlucht hebben we nog even doorgepraat over de goede en slechte punten van die dag. Gelukkig is het overall resultaat toch positief en is het assessment dus gehaald.
Fijn, een volgende stap in de goede richting. 

Voor degene die het leuk vinden om de track te bekijken: