Op 5 april vlogen we naar Arnhemland, zo’n 2 uur vliegen naar het noord-westen vanaf Cairns. We zitten nu echt in het noordelijkste puntje van Australië, het stuk wat ‘remote’ genoemd wordt (afgelegen). Jaco & Corrina Loenen (NL/UK stel die ook voor MAF werken) wachten ons al op bij het vliegveld(je), waar op de enige bagageband enkel onze bakken rolden. Er zijn er niet veel die in dit gebied willen wonen, maar wij stonden te stralen op het vliegveld. Eindelijk op de plek van bestemming.

De omgeving
Vanaf het vliegveld (Gove genaamd) kan je naar twee dorpjes rijden: Yirrkala en Nhulunbuy. Meer is er niet in de wijde omgeving. Voor alle mensen met keuze-stress in Nederland: welkom om hier te komen wonen!

De eerste drie weken woonden we in een tijdelijke huisje in Nhulunbuy. Dit is het grootste dorp van de twee dorpen in de directe omgeving. Het is voornamelijk blank, met een supermarkt, een zwembad en een voorleesuurtje in de bibliotheek. Aboriginals wonen er wel, maar zeer minimaal. Wel wonen er 25 MAF gezinnen en heel veel (blanke) gezinnen die voor de mijn werken, verspreid over het dorpje. In de eerste weken zijn we bij een heel aantal van deze MAF gezinnen op bezoek geweest om mensen te leren kennen.

Op dit moment wonen we in Yirrkala, het aboriginal dorp. Hier zijn de blanken in de minderheid, al wonen wij in een straat met wel 5 andere MAF gezinnen. Het huis wat we hier gekregen hebben is groter dan ons vorige huis, het heeft een tuin en… we kunnen naar het strand toe lopen.

Overdag veel te heet, maar vanaf een uur of 16.00 heel erg fijn in de schaduw. Helaas kunnen we niet in de zee zwemmen, overal zijn zoutwater-krokodillen en gevaarlijke kubus-kwallen. Gelukkig is gelijk voor ons huis ook veel schaduw te vinden en kunnen de jongens daar overdag spelen.

Het droge seizoen is begonnen, wat koeler weer zou moeten brengen en minder regen. Wij vinden het nog steeds om te zweten, maar inderdaad, het is iets beter uit te houden.

Vliegen
Wilfred is druk bezig met alle regels te leren rondom het vliegen hier in Gove.

Daarnaast zijn er heel wat culturele (aboriginal) dingen om rekening mee te houden. Zo is alcohol absoluut verboden onder de Aboriginals, maar vrij verkrijgbaar in het blanke stadje Nhulunbuy. Wennen is ook de mentaliteit rondom het op tijd komen, niet op komen dagen want je had wat anders te doen, niet naast bepaalde mensen mogen zitten in het vliegtuig omdat hun relatie ‘vergiftigd’ is… Allemaal nieuwe dingen waar wij met onze Westerse ogen naar kijken en niet altijd begrijpen.
Wilfred krijgt de eerste paar weken de mogelijkheid om mee te vliegen (co-piloot). Over een aantal weken zal hij zelf als piloot aan de slag mogen.

Thuis
Harriëtte is thuis bij de kinderen en probeert ondanks de verhuizingen een ritme te vinden. Op dinsdag zwemles met Micha (gelukkig iemand anders als juf), op woensdag naar het voorleesuurtje en op donderdag bijbelstudie met de MAF vrouwen. Op zaterdag met het hele gezin naar het zwembad, want dan hebben beide jongens zwemles. In Australië is werkelijk overal water te vinden, vandaar dat zwemles hier bijna gratis is en flink wordt gepromoot. Tot onze verbazing kon Micha met een paar lessen zich al behoorlijk redden in het water! Hij geniet ervan!

Wij vinden het super dat hij steeds meer begrijpt, al hoewel het soms wel lastig voor hem is. ‘Mama, ik vind het goed om elke keer te huizen (‘verhuizen’), maar kunnen alle andere mensen dan ook elke keer huizen (‘verhuizen’)?! Hij noemt met regelmaat mensen uit Nederland/Mareeba en we hopen van harte dat we straks op een plek zitten waar hij ook echt voor langere tijd vriendjes kan maken. Ondertussen gaan we gewoon door met het thuisonderwijs en lukt dat warempel nog aardig ook.

Zondag
Op zondag gaan we naar de kerk in Yirrkala, een gemixte kerk van Aboriginal mensen, wat MAF gezinnen, gezinnen uit Fuji en PNG.
Hier onder een filmpje wat we vanmorgen (7 mei) hebben opgenomen. Herken je het lied?
We zijn geraakt door het enthousiasme en het vuur waarmee ze hun geloof uiten. Heerlijk. Fantastisch dat wij dit mogen mee maken.