Vrijdag zijn we verhuisd naar Cairns (een uurtje verder op), omdat we daar samen een MAF Oriëntatie training gaan volgen.
Helaas komen we niet meer terug in Mareeba, dus tijd om afscheid te nemen!

Hieronder zien jullie verschillende dingen die ons hebben bezig gehouden, naast Wilfreds training.

Nog een laatste blik op dit prachtige plaatsje, Mareeba.
We worden helemaal omringt door prachtige natuur.
Als we naar Cairns rijden (dat aan zee ligt), is dit ons blikveld:

En onderweg naar Port Douglas:

Voor de rest zijn er prachtige kreekjes.
Op een vrije zaterdag zijn we naar Emerald Creek en Davis Creek geweest:

Zo mooi! De kreken zijn heerlijk koel, genoeg steentjes om de jongens bezig te houden en genoeg schaduw. En gelukkig: geen krokodillen in deze stroompjes.

Palmbomen… overal palmbomen. Je zou er bijna gewend aan raken.

En dan nog zoveel lieve mensen waar we ook afscheid van moeten nemen!

Een gedeelte van de MAF Mareeba/Cairns vrouwen.
Met velen hiervan kwam Harriëtte elke dinsdagmorgen samen om te bidden.

Kampvuur avond over Arnhemland – een vrouw die 8 jaar in Arnhemland heeft gewoond, verteld over haar ervaringen.

Meetings in het park met MAF gezinnen. Er is altijd wel iets te vieren! Deze keer waren er twee jongens geslaagd voor de volledige opleiding.

BBQ met lieve Zwitserse vrienden. Zij kwamen ook in januari in Mareeba wonen en hebben jongens van dezelfde leeftijd.

En dan nog onze leuke buurtjes!! Wat hadden we het gezellig en goed samen. Hier een Tilsestreet-pizza-party.

De buurkindjes op een rijtje na het zwemmen…
Wat hebben onze jongens genoten van deze kinderen!

En nu is het weer tijd voor het volgende in ons leven.
Aankomende week de cursus in Cairns (Tree Tops) en daarna eindelijk: Arnhemland! Here we go and here we come!

Wilfred stapt rond 7.15 in de auto naar het vliegveld. Hij doet op dit moment zijn standaardisatie met 3 andere mannen. Het vliegveld is maar 10 minuutjes rijden, heerlijk dichtbij als je er elke dag moet wezen.

Harriëtte en de kids zwaaien hem (en de overige MAF mannen uit onze straat in dezelfde auto) uit en maken zich snel klaar om Mareeba in te gaan. We gaan het liefst zo vroeg mogelijk, want dan is het nog niet zo zweterig.

Als we Mareeba door rijden op weg naar de supermarkt, blijft Ruben maar wijzen en roepen: rach-auto (ja vrachtauto), kar! (ja een auto) en is Micha vooral onder de indruk van de enorme trucks.

Heeeeel veel van deze grote auto’s op de weg.
Wij voelen ons ienieminie in een gewone personenauto.

Micha vindt de trucks fantastisch mooi!

In de supermarkt is het nog rustig en alhoewel iedereen netjes gekleed is (korte broek/overhemd of shirt), zien we geregeld mensen op blote voeten voorbij komen. Haha, dat zou je in Nederland toch niet zo snel zien.

Buiten de supermarkt komen we mensen met paraplu’s tegen. Nee, het regent niet (al hoe wel het hier in regentijd (dat is nu) kan gieten!), maar ze gebruiken de paraplu tegen de felle zon…

Vanaf de supermarkt naar huis komen we langs verschillende drive-ins. Eentje voor drank, en deze, voor brood!:

Voor ons Nederlanders zijn die drive-ins toch wel het toppunt van luiheid: vanuit je auto een broodje kopen….
Over 4 weken verhuizen we naar Arnhem land. Daar in de Aboriginal wereld zullen ons nog wel veel meer dingen opvallen!

Deel 2: de dieren! Inclusief foto’s :).

Voordat we hier heen kwamen, maakte vooral Harriëtte zich wel een beetje zorgen om het ongedierte. En dan helpt het natuurlijk niet om met een collega op het werk op te zoeken welke slangen er in Australië leven. Brrr.

Waar we in de eerste week nog continu gefocused waren op alles wat rond kroop, zijn we inmiddels iets nonchalanter. We zijn nog steeds voorzichtig met blote voeten door hoog gras, maar he, we lopen alweer op blote voeten!

Termieten
Overal langs de weg zien we ze, het lijken rotsen maar zijn termietenheuvels. Sommige heel klein, sommigen heel groot. Deze op de foto zal zo’n 2 meter hoog zijn geweest.

Spinnen
We hebben er gelukkig nog niet veel van gezien… maar toch. Drie keer kroop er een enge spin precies bij Harriëtte in de auto. Zo eentje met haren erop…brrr. En groot!!  Hier natuurlijk geen foto van, want ze was druk bezig zo snel mogelijk uit de auto te komen :).

Hieronder wel een spin die we bij de termietenheuvel tegen kwamen, en waar ook de Australiërs bij uit de buurt blijven (redback):

Gecko
Gelukkig zijn er ook gewoon leuke beestjes, die harder schrikken van ons dan wij van hen (meestal dan). We hebben net geleerd van anderen dat dit dus een Cicak is (uit de gecko familie) (en ja, hij zit aan de buitenkant):

Om al het ongedierte tegen te gaan zijn alle ramen en deuren ‘dubbel laags’. De eerste laag is een gewone deur/raam, en aan de buitenkant zit nog een tweede laag, een hor. Daarnaast houden alle ramen het zonlicht tegen, dus hebben we meestal het licht aan in huis.

Hier weer een prachtig beestje:

Wallabies

Zo schattig, zie je het kleintje?

We zijn hier in Granite Gorge, een park met makke wallabies. Met een beetje voer in je hand komen ze zo op je af. De jongens vonden het geweldig.

Schildpadden
 
In hetzelfde park valt er een stukje cracker van Ruben in het water.
En wie komen er daar tot onze verbazing naar boven?

En zo zijn er natuurlijk nog veeeel meer beestjes.
Wellicht later nog weer een update, als er weer eens eentje ons gezin gevonden heeft.

We willen jullie graag de komende weken wat meer van ons leven hier laten zien. Er is zoveel wat ons opvalt en wat anders gaat dan in Nederland. Opnieuw een kijkje in ons leven hier!

Het woont hier prima in Mareeba.
En wat daar vooral aan bijdraagt is het heerlijke fruit…

Ruben geniet van de watermeloen. Jammie!

Vlakbij het vliegveld en overal onderweg zijn lange rijen bananenplanten. Wat een prachtige plant is dat. De bananen worden tegen de zon beschermd door de (gekleurde) zakken die er om heen worden geknoopt.

Maar hier zien we er één zonder zak er om heen.
We waren bij iemand in de tuin, en tadaaaa.. alsof het niets was. Zomaar deze plant, met enorme trossen bananen. Wederom een prachtig gezicht.

Jackfruit!!
Opa en oma Knigge: hier zijn jullie gek op toch?!

De markt is een goede plek om goedkoper aan fruit en groente te komen. En een boel gezelligheid natuurlijk!

Hier in Mareeba ook veel aboriginals die op de markt staan.

Op de dagen dat er geen markt is, rijden we wel eens naar wat boeren in de omgeving. Langs de kant van de weg verkopen ze daar ook fruit. Heerlijk.

Als we Micha vragen welk fruit hij het lekkerst vindt, dan zegt hij heel snel achter elkaar: pineapple, nectarines en hoe-heet-ie-ook-alweer? Die ene die zo zoet en zo lekker is. Owh ja: mangoooo.
Die smaakt altijd naar meer!

En Ruben?? Die vindt alles lekker!

Er zijn alweer 4 weken om. De tijd vliegt!
Precies een maand geleden (5 januari) arriveerden we in Australië.
Een paar grote en kleine dingen van ons leven hier:

Vliegen
Wilfred heeft zijn twee examens gehaald. Jeej! Nu nog de praktische vliegtraining en een laatste vliegtest, dan heeft hij hopelijk zijn Nederlandse brevet omgezet naar een Australische. De test zal over zo’n drie weken zijn. We kijken er naar uit om dit af te ronden en eindelijk ons werkvisum aan te kunnen vragen!

Hieronder een filmpje van zijn eerste vliegweek:

(Het intro is een beetje over de top, maar soms moet dat even 😀 )

MAF Mareeba
Hier in Mareeba zit een grote onderhoud- en trainingsbasis van MAF. Vergelijkbaar met Teuge (Nederland), alleen die heeft geen onderhoudsteam van MAF. Er worden verschillende cursussen georganiseerd en ook kun je hier de hele vliegtraining volgen als je dat wilt. Dat brengt dus een grote variatie aan studenten met zich mee: studenten die hier voor 1,5 jaar de gehele training volgen of studenten die hooguit een paar weken hier zijn voor een specifieke training.

De 6 huisjes op het terrein waar wij wonen, wisselen dan ook behoorlijk vaak van huurder. Elke keer weer leer je nieuwe mensen kennen. Het is leuk om gezichten bij namen te krijgen van mensen die allemaal voor MAF (gaan) werken.

Ruben jarig

26 januari, op Australia Day (een nationale vrije dag) vierden we Ruben zijn tweede verjaardag. Alle MAF buren waren uitgenodigd, de vlaggetjes die oma had gemaakt konden eindelijk worden opgehangen en Ruben zelf vond het fantastisch om de cadeaus open te scheuren. We aten appeltaart & genoten van de gezelligheid.

‘s Middags was er nog een bbq met alle MAF mensen die hier werken/studeren. Een enorme groep, een beetje overweldigend voor onze vermoeide koppies. Gelukkig konden we bij wat mensen zitten die we al kenden. Dat maakte het iets minder intensief.

Harriëtte en de kinderen
Inmiddels is de zomervakantie hier afgelopen. We vroegen ons al af waarom het zo lang duurde voordat mensen na de kerst weer begonnen met werken en waarom er zoveel mensen op vakantie/verlof waren :-). Het is even wennen aan omgekeerde seizoenen…

Nu iedereen weer gewoon aan het werk is, komen wij ook meer in een ritme. Elke maandag start ik (Harriëtte) mijn zoektocht naar lekker eten voor de nieuwe week:

En deze boodschappen blijven nog steeds een zoektocht naar producten-die-we-kennen-en-nog-een-beetje-te-betalen-zijn of gewoon iets heel nieuws proberen. Ook leuk.

En ik probeer meer eten zelf te maken:

Stokbrood!
Ook probeer ik mijn eigen yoghurt te maken (3 euro per liter vond ik echt te veel). We zijn nog in het probeer stadium, maar het lukt steeds beter!

De rest van de week: Elke dinsdagochtend een gebedsgroep met MAF vrouwen, elke woensdagochtend naar een soort peuter muziek groep. En de overige dagen worden ingevuld met boodschappen/bezoekjes/onze weg vinden/dingen regelen en natuurlijk met school!

De Werelschool heeft gezorgd voor allerlei materialen, waaronder inkt. De opdracht: maak spinnenwebben. Alsof we die hier niet genoeg hebben :). Daarover later wel een andere blog.

 
Kleien met zelfgemaakte klei. De ‘echte’ klei van de Wereldschool paste niet meer in de koffer. Dus dan maar zo!

Naast het knutselen hebben we het over de dagen van de week en de seizoenen. Herfst is nu het thema, even zoeken hoe dat hier te doen terwijl het hoogzomer is!

Micha en ik (Harriëtte) raken steeds meer op elkaar ingespeeld. Zo vergat ik in het begin dat Micha natuurlijk ook pauze tussendoor moest hebben, en had ik al wel snel door dat gymen een leuke activiteit voor Micha is. De huiskamer wordt dan ook regelmatig omgebouwd tot spring/huppel/loop achteruit -parcours. We hebben veel lol samen, en het is voor mij een waardevol moment van de dag geworden.

Hagelslag
Onze Zwitserse buurvrouw klopt net aan (en nee, er zijn geen deurbellen hier. De eerste keer zat ik maar te zoeken en te zoeken…) en heeft een potje in haar hand vol met hagelslag!!

Haar broer was in Nederland en heeft een enorm pakket opgestuurd, waaronder hagelslag. Super lief dat ze het met ons deelt. We bewaren het voor in het weekend… jammie!!

De eerste week hier in Mareeba zit er op.
We vinden het heel fijn om hier te zijn en eindelijk alles te laten beginnen. We ontdekken, genieten, maken kennis… en hebben
heel veel eerste keren!

Een foto-verslag van de dingen die ons opvielen deze week
en de dingen die we hebben gedaan deze week:

Eén van de eerste dingen die we zagen bij het openen van een keukenkastje. Welkom in Mareeba!

Wilfred mocht afgelopen maandag gelijk beginnen met de training. Als eerste op het programma: omzetten van het Nederlandse brevet naar een Australisch brevet. Dat betekent onder andere twee theorie-vakken opnieuw doen en er examen over afleggen.
Woensdag had hij het eerste examen en het resultaat: geslaagd!
Over twee weken staat het volgende examen (air law) gepland.

Het examen was in Cairns, en daar is ook het hoofdkantoor van MAF International (Asia Pacific). Na een lange tijd van heen en weer mailen, maakt hij eindelijk kennis met deze mensen en krijgt direct een enorme stapel formulieren mee om in te vullen.

Micha gaat dinsdag voor het eerst naar school!
En de juf is… mama!

We gebruiken de Wereldschool groep 1 om Micha Nederlands onderwijs te geven. In ieder geval dit eerste jaar, daarna kijken we weer verder. Voor nu vooral de Nederlandse taal oefenen en veel knutselen.

Elke dag kijken de jongens in de brievenbus aan het begin van ons straatje. Al drie kaarten versieren onze koelkast!

We kunnen bijna alles kopen hier in Australië, alles is duur, maar verkrijgbaar. Het enige wat ik niet kon vinden was de rooibos thee.
Alleen die vieze, met vanille. En laat ik nu net gek zijn op gewone Rooibos thee….
Ik deel het met de buurvrouw. ‘s Middags komt ze terug van haar doktersafspraak in een grotere stad verderop. Kijk eens: voor jou!

We sluiten de week af met een Nederlandse klassieker.
Bloem, eieren en melk hebben ze overal!

Ondertussen krijgen we vanuit Nederland prachtige winterse foto’s doorgestuurd. Deze foto is van Mirjam van der Vegte.

Het lijkt ons heerlijk om languit in de sneeuw te liggen en af te koelen. Hier draaien dag en nacht de ventilatoren en de airco.
Gelukkig helpt een badje in de tuin ook om af te koelen.

Dinsdag 3 januari was het dan eindelijk zo ver.
6 jaar geleden gingen we voor het eerst bij een MAF project op bezoek, 5,5 jaar geleden besloten we al biddend dat we voor MAF wilden gaan werken. 3 jaar geleden werden we officieel aangenomen bij MAF Nederland.

En toen stonden we daar. 4 kisten vol speelgoed, materiaal en boeken. Twee tassen vol kleding. En heel veel lieve mensen om ons uit te zwaaien. Een laatste zoen, een laatste knuffel. En daar gaan we!

Bekijk hier de reis:

Afgelopen zondag 11 december was onze uitzenddienst.
Een bijzonder moment!
Al jaren denken we na over het werken voor MAF.
6 jaar geleden voor het eerst bij projecten van MAF in het buitenland gekeken.
3 jaar geleden officieel gesolliciteerd.
En nu is het zover…

Gaaf dat er zoveel mensen gekomen zijn om dit met ons mee te maken.
Opa Knigge ging voor en sprak over Psalm 139.

Wilfred vertelde waarom het lied Oceans – where feet may fail (Hillsong) ons zo aanspreekt, aan de hand van het verhaal van Petrus die uit de boot durfde te stappen.

Beide vaders hebben in de dienst voor ons gebeden: een mooi moment van verbondenheid. Vrienden van ons verzorgden de muziek. Een zus die uit de bijbel las. Toespraakjes van voorzitter MAF, voorzitter TFC en ouderling. En tot slot gezellig koffie drinken & lunchen (helemaal georganiseerd door gemeenteleden en TFC). Een prachtige ochtend, nu een prachtige waardevolle herinnering.
Allen heel hartelijk bedankt!

Het is alweer even geleden dat we nieuws geplaatst hebben.
We zijn de afgelopen maanden druk bezig geweest met de laatste trainingen en voorbereidingen voor ons vertrek naar Arnhemland (gepland op 3 januari 2017).

Ons laatste bericht ging over onze sollicitatie bij MAF International in Engeland in augustus 2016. Toen zijn we in principe aangenomen, onder voorbehoud dat:
1. Wilfred zijn commerciële brevet (CPL) nog zou halen.
2. Hij de laatste MAF vliegtest positief zou afronden.
3. Hij goed door het technisch interview heen zou komen.

Commercieel brevet (CPL)
In september heeft Wilfred de training gedaan voor de CPL. Deze opleiding werd gedaan op een ander vliegtuig dan waar hij normaal op vliegt. Zo heeft dit vliegtuig bijvoorbeeld een intrekbaar landingsgestel.

Wilfred: ‘Ik ben een Cessna-vlieger, maar dit was stiekem best een leuke kist om te vliegen…’

Papa Hotel Papa Papa Papa. Probeer dat maar eens uit te spreken zonder te stotteren

Samen met een mede MAF-kandidaat vloog Wilfred twee of drie keer per week. Vaak gingen ze naar Duitsland, waarbij op lage hoogte werd genavigeerd met enkel een kaart. Erg leerzaam en uitdagend.

Deel van een gevlogen route: Teuge – Bon Hangelar

Door de goede training van ex-F16 en ex-MAF piloot Reinier werden ze met een vleugje defensie training in vijf weken klaargestoomd en kon Wilfred zijn CPL afsluiten op 4 oktober.

Geslaagd voor het CPL examen!

Technical Evaluation
Na de CPL opleiding zijn alle officiële opleidingen afgerond. Woensdag 2 november was het daarom tijd voor de laatste vliegtest voor MAF, de Technical Evaluation. Dit is zeker niet de laatste test die Wilfred als piloot moet doen, maar wel de laatste voordat we door MAF aangenomen kunnen worden.
Tijdens de Technical Evaluation wordt gekeken of je als piloot geschikt bent om voor MAF te werken. Verschillende scenario’s passeren de revue en er wordt naar meer gekeken dan alleen het vliegen zelf. Het gaat bij deze test om het geheel van kennis, kunde en houding.
Op woensdag 2 november was het prachtig weer (net na een kou-front) met felle buien, maar vooral ook veel opklaringen. Na twee uur vliegen stond de kist weer op de grond in Teuge en kwam, na een uitgebreide debriefing, het verlossende woord: Passed.

Nu nog één technisch interview met MAF International en dan zijn we echt-echt-écht aangenomen. We houden jullie op de hoogte…

Woensdag 10 augustus 2016 keken we naar het donkere weer dat naar Teuge toe kwam… oei.

Op de planning een reis naar Engeland, naar het hoofdkantoor van MAF International (Ashford) voor een belangrijk sollicitatiegesprek. In 2013 zijn we al aangenomen bij MAF Nederland, maar MAF International is de uitzendende organisatie en zij moeten daarom natuurlijk ook volledig achter onze uitzending staan. En daar kan je alleen achter staan als je ons persoonlijk ontmoet. Vandaar deze belangrijke reis.

Gelukkig was het weer goed genoeg om van Teuge te vertrekken. Wel was het heel onrustig weer, maar gelukkig hadden we wat wind mee en kon Wilfred na ongeveer 2,5 uur het vliegtuig neerzetten in Lydd, Engeland. Vanaf daar kregen we spontaan een lift naar Ashford aangeboden en liepen we zo naar onze Bed&Breakfast.

De prachtige witte kliffen van Dover uit de lucht.

De volgende ochtend liepen we met onze volle buiken van het ‘full English breakfast’ en daarbij nog wat gezonde spanning naar het MAF International kantoor. We werden afzonderlijk van elkaar geinterviewd, met vragen als ‘vertel eens over je laatste conflict en hoe je dat heb opgelost’ en ‘vertel eens over een uitdaging in je leven’. Daarnaast kregen wij ook kansen om vragen te stellen. Al met al een goede morgen waarin we elkaar beter konden leren kennen.

Het hoofdkantoor van MAF International in Ashford.

Na de lunch weer een terugvlucht met prachtige vergezichten. Vooral voor Harriëtte erg leuk om Wilfred zo mee te maken als piloot en samen te genieten van de fantastische natuur.

We vliegen nog boven Engeland en zien Frankrijk alweer liggen!

Heiligenschijn

Helaas konden we niet naar Teuge, de bewolking was te laag om daar veilig te kunnen landen. Gelukkig wonen er vrienden in Groningen en daar werd een heerlijk slaapplaatsje gemaakt zodat we de volgende ochtend het vliegtuig weer veilig naar Teuge konden terugbrengen. Testje flexibiliteit!

Deze vrijdagochtend kwam ook gelijk al het mooie bericht dat MAF International volledig achter onze uitzending staat en dat we aangenomen zijn, onder voorbehoud dat Wilfred zijn vliegopleidingen goed afrond met alle bijbehorende testen.
Fantastisch nieuws waar we God erg dankbaar voor zijn!